Οι World Wide Web browsers απεικονίζουν έγγραφα γραμμένα σε γλώσσα HTML (HyperText Markup Language ). Επίσης μπορούν να απεικονίζουν HTML forms οι οποίες επιτρέπουν την εισαγωγή δεδομένων από τους χρήστες. Οι browsers χρησιμοποιώντας αυτές τις forms μπορούν να συλλέγουν καθώς και να απεικονίζουν πληροφορίες.

Κατά την διάρκεια ανταλλαγής ενός κανονικού εγγράφου, ένας WWW client (Netscape, Mosaic, Lynx, etc.) ζητάει ένα έγγραφο από τον WWW server και το απεικονίζει σε μια συσκευή απεικόνισης του χρήστη. Εάν αυτό το έγγραφο περιέχει link σε άλλο έγγραφο και ο χρήστης το ενεργοποιήσει, τότε ο WWW client θα το φέρει και θα το απεικονίσει.

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει την αλληλεπίδραση ενός WWW client ο οποίος τρέχει σε ένα desktop σύστημα, Computer A, με δύο άλλους servers : ένα HTTP ο οποίος τρέχει στο Computer B και ένα HTTP server που τρέχει στο Computer C.

Ο WWW client, ο οποίος εκτελείται στο Computer A παίρνει ένα έγγραφο το οποίο είναι αποθηκευμένο με το όνομα docu1.html στον HTTP server, ο οποίος εκτελείται στον Computer B. Αυτό το έγγραφο περιέχει ένα link σε ένα άλλο έγγραφο το οποίο βρίσκεται αποθηκευμένο στον Computer C με το όνομα docu2.html. Το Uniform Resource Locator (URL) του μπορεί να μοιάζει με το ακόλουθο :

Εάν ο χρήστης ενεργοποιήσει αυτό το link τότε ο client ανακτά το αρχείο απο τον HTTP server ο οποίος εκτελείται στο Computer C και το απεικονίζει στην οθόνη η οποία είναι συνδεδεμένη με το Computer A.

To HTT Ρrotocol καθορίζει την επικοινωνία μεταξύ του client και ενός HTTP server. Το παρακάτω παράδειγμα δείχνει πώς μπορεί να μοιάζει μια HTTP ανταλλαγή μεταξύ ενός Lynx client και ενός HTTP server ο οποίος εκτελείται στο Computer C καθώς ο client φέρνει το docu2.html.

H GET αίτηση δηλώνει πιο αρχείο ζητάει ο client και ανακοινώνει ότι χρησιμοποιεί HTTP version 1.0 για να επικοινωνήσει. Ο client επίσης εκθέτει τους Multipurpose Internet Mail Extension (MIME) τύπους, τους οποίους θα δεχθεί ως επιστροφή και δηλώνεται σαν Lynx client ( Κομμάτια της "Accept" λίστας έχουν κόπει για συντομία ). O client επίσης δηλώνει το χρήστη στο πεδίο "From:"

Τελικά ο client στέλνει μια κοινή γραμμή, η οποία δηλώνει την ολοκλήρωση της αίτησης.

Τότε ο server ανταποκρίνεται με το να στείλει τα ακόλουθα :

Σε αυτό το μήνυμα ο server συμφωνεί να χρησιμοποιήσει το HTTP version 1.0 για επικοινωνία και στέλνει το status 200 το οποίο δηλώνει την επιτυχημένη επεξεργασία της αίτησης του client. Μετά στέλνει την ημερομηνία και δηλώνει τον εαυτό του σαν NCSA HTTP server. Επίσης δηλώνει ότι χρησιμοποιεί την MIME έκδοση 1.0 για να περιγράψει πληροφορία που στέλνει και περιλαμβάνει τον MIME τύπο της πληροφορίας που πρόκειται να σταλεί στην ετικέτα "content - type : " Τελικά στέλνει τον αριθμό των χαρακτήρων που πρόκειται να σταλούν, ακολουθούμενα από μια κενή γραμμή και μετά τα δεδομένα.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι :

Ένα HTTP URL μπορεί να ξεχωρίσει αν ένα αρχείο περιέχει ένα πρόγραμμα ή script από ένα HTML έγγραφο. Αυτό το πρόγραμμα μπορεί να εκτελεστεί όταν ο χρήστης ενεργοποιήσει το link στο οποίο περιέχεται το URL .

Όταν το πρόγραμμα εκτελείται προετοιμάζει ένα HTML έγγραφο και στέλνει αυτό το έγγραφο στον client, ο οποίος το απεικονίζει όπως ακριβώς θα έκανε με κάθε άλλο HTML έγγραφο.

Παρακάτω φαίνεται ένα απλό AppleScript πρόγραμμα το οποίο μπορεί να εκτελεστεί από ένα MacHTTP server, όταν λάβει την αίτηση για το αρχείο το οποίο περιέχει το script. Όταν αυτό το πρόγραμμα εκτελείται κατασκευάζει ένα HTML έγγραφο, το οποίο περιέχει την τρέχουσα ώρα και επιστρέφει το έγγραφο στον WWW client που το ζήτησε.

Αυτό το πρόγραμμα αποθηκεύεται σε ένα αρχείο με το όνομα "date", μέσα σε ένα κατάλογο με το όνομα "scripts". Όταν ένας χρήστης ενεργοποιήσει ένα link το οποίο δείχνει σ'αυτό το script, ο WEB client θα δημιουργήσει μια HTTP αίτηση, η οποία θα μοιάζει με τη παρακάτω:

Όταν εκτελεστει το script, θα δημιουργήσει μια HTTP απόκριση, η οποία θα μοιάζει με τη παρακάτω :

Αυτή μοιάζει όπως ακριβώς μια HTTP απόκριση από ένα HTTP server ο οποίος επιστρέφει ένα κανονικό HTML έγγραφο.

Η ικανότητα της επεξεργασίας φορμών με δεδομένα στο δίκτυο απαιτεί αλλαγές σε HTML, WEB clients και WEB servers (τελικά ακόμα και στο HTTP ).

Ένα σύνολο ετικετών προστέθηκαν στην HTML, με σκοπό να κατευθήνουν ένα WWW client στην απεικόνιση μιας φόρμας προς συμπλήρωση από τον χρήστη, και μετά να προωθήσουν τα συγκεντρωμένα δεδομένα σε ένα HTTP server, ο οποίος περιγράφεται στη φόρμα.

Οι servers έχουν υποστεί μετατροπές, έτσι ώστε να μπορούν να ξεκινήσουν αμέσως το CGI πρόγραμμα το οποίο καθορίζεται στη φόρμα και να προωθήσουν τα συγκεντρωμένα δεδομένα στο πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να ετοιμάσει μια απάντηση ( πιθανότατα με το να ανατρέξει σε μια υπάρχουσα βάση δεδομένων ) και να επιστρέψει ένα WWW έγγραφο στο χρήστη.

Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει τα διάφορα στοιχεία της επεξεργασίας

Σε αυτό το διάγραμμα ο WEB client, ο οποίος τρέχει στο Computer C, παίρνει μια φόρμα από κάποιο WEB server που τρέχει στο Computer B. Εμφανίζει τη φόρμα, ο χρήστης εισάγει δεδομένα και ο client στέλνει τις εισαχθείσες πληροφορίες στον HTTP server ο οποίος εκτελείται στο Computer C. Εκεί τα δεδομένα μεταβιβάζονται σε ένα CGI πρόγραμμα το οποίο προετοιμάζει ένα έγγραφο και το στέλνει στον client στο Computer A. O client τότε εμφανίζει αυτό το έγγραφο.

Αυτό το κομμάτι παρουσιάζει μια απλή φόρμα και δείχνει πως μπορεί να παρουσιαστεί με τη δυνατότητα χρήσης της HTML φόρμας, να συμπληρωθεί από το χρήστη, να περαστεί στο server και να παραχθεί η απόκριση. Η φόρμα ζητά πληροφορίες σχετικά με τη χρήση του World Wide Web.

Παρακάτω δίνεται ένα HTML έγγραφο που καθορίζει το παράδειγμα φόρμας που μόλις παρουσιάστηκε :

Όταν αυτό το έγγραφο συμπληρωθεί από το χρήστη θα μοιάζει κάπως έτσι βλέποντας το από Lynx :

Όταν η φόρμα υποβάλεται όπως συμπληρώθηκε παραπάνω, οι ακόλουθες πληροφορίες στέλνονται στο www.cc.ukans.edu από τον client :

Αυτή είναι μια "POST" query που στέλνεται στο πρόγραμμα που βρίσκεται στο αρχείο "/cgi-bin/post-query". Η post query είναι ένα script που απλά αποδίδει τις τιμές που λαμβάνει.

Για μια ακόμα φορά ο client εκθέτει όλους τους ΜΙΜΕ τύπους που είναι ικανός να αποδεχτεί, και δηλώνει τον εαυτό του και την έκδοση της WWW βιβλιοθήκης που χρησιμοποιήται. Τελικά εμφανίζει τον ΜΙΜΕ τύπο που έχει χρησιμοποιήσει για να κωδικοποιήσει τα δεδομένα που στέλνει, τον αριθμό των χαρακτήρων που περιέχονται και τον κατάλογο των μεταβλητών και των τιμών τους, που έχει λάβει από το χρήστη.

Ο server παίρνει τα δεδομένα που έρχονται και τα παραδίδει στο πρόγραμμα post-query, το οποίο τα χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει ένα αρχείο, το οποίο θα επιστρέψει στον client.

Η απάντηση μπορεί να είναι HTML, ένα αρχείο εικόνας, ή ένα οποιοδήποτε είδος εγγράφου, αν και η επιστροφή ενός HTML εγγράφου είναι πιο διαδεδομενη.

Η ανταπόκριση του script στο example query είναι ένα HTML έγγραφο, το οποίο απαριθμεί τις τιμές των μεταβλητών που έλαβε. Η HTML είναι ως εξής :

To οποίο μοιάζει κάπως έτσι στην οθόνη ενός χρήστη Lynx

Η Post - Query είναι γραμμένη σε γλώσσα C και μπορεί να ελεγχθεί με την ενεργοποίηση του link. Τα script μπορούν να γραφούν και σε άλλες γλώσσες , και συχνά γράφονται σε όποια γλώσσα ανταποκρίνεται καλύτερα ο συγκεκριμμένος server, σε εύχρηστο περιβάλλον:

Μια έκδοση της C , χρησιμοποιώντας τις CGI υπορουτίνες οι οποίες αναπτύχθηκαν απο την εταιρεία Enterprise Integration Technologies

• Μια έκδοση της AppleScript για MacHTTP , και τέλος
• Μια έκδοση της VisualBasic για WinHTTP .

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα προγράμματα είναι μικρά σε μέγεθος, περίπου μια σελίδα το καθένα. Φυσικά όλα καλούν κάποιες υπορουτίνες οι οποίες δεν φαίνονται, αλλά ακόμα και αυτές δεν είναι μεγάλες. Οι υπορουτίνες αυτές είναι διαθέσιμες με τους servers καθενός προγράμματος, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να συνεργάζονται μαζί τους, ή απο κάποια άλλη πηγή στο δίκτυο.

Μπορείς να εισχωρήσεις στην ΚU βάση δεδομένων μέσω μιας HTML φόρμας, η οποία φαίνεται ως εξής από το Lynx :

Η ακόλουθη αίτηση έχει σταλθεί στο Ημερολόγιο Γεγονότων. Μοιάζει πολύ με αυτή που δημιουργήθηκε στο απλό παράδειγμα, όμως είναι κάπως μεγαλύτερη λόγω της πολυπλοκότητας της φόρμας γεγονότων.

Η τρέχουσα ετικέτα εισόδου υποστηρίζει τους ακόλουθους τύπους δεδομένων (οι οποίοι εξαρτώνται από το ποιος client χρησιμοποιήται ) :

                Για την εισαγωγή μιας απλής γραμμής κειμένου. Το SIZE attribute μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον καθορισμό του ορατού πλάτους του πεδίου. Το ΜΑΧ attribute μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθορίσει το μέγιστο αριθμό χαρακτήρων που μπορούν να πληκτρολογηθούν μέσα στο πεδίο.

                Επιλέγοντας το link ή πατώντας το πλήκτρο υποβάλεται η φόρμα.

Τα πεδία RADIO και CHECKBOX μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουν πεδία πολλαπλών επιλογών στα οποία κάθε εναλλακτική τιμή είναι ορατή σαν μέρος της φόρμας.

Μια εναλλακτική λύση είναι η χρησιμοποίηση του στοιχείου SELECT το οποίο παράγει μια Pull Down λίστα. Κάθε άλλη εναλλακτική επιλογή καθορίζεται στο στοιχείο OPTION.

Το επόμενο παράδειγμα δείχνει πώς το Lynx θα εμφάνιζε μια λίστα select η οποία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί παράλληλα με την φόρμα των πληροφορίων του δικτύου ( WEB INFO ), οι οποίες περιγράφησαν νωρίτερα.

Εάν κινηθεί ο χρήστης σε μια ερώτηση σχετικά με τους browsers, θα παρατηρήσει το άνοιγμα ενός παράθυρου το οποίο θα περιγράφει τις επιλογές. Αυτό θα μοιάζει με το ακόλουθο σε Lynx:

Ορισμένες φόρμες δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα σαν HTML έγγραφα, αλλά παράγονται απο προγράμματα (CGI scripts). Μόλις αυτές οι φόρμες συμπληρωθούν, η πληροφορία η οποία παρέχεται απο τον χρήστη μπορεί να σταλεί σε άλλο πρόγραμμα για επεξεργασία.

http://www.cc.ukans.edu/events_form/events-form-get

Nα σημειωθεί ότι το πρόγραμμα το οποίο παράγει την φόρμα και το πρόγραμμα το οποίο επεξεργάζεται τη φόρμα μπορεί να είναι το ίδιο. Για παράδειγμα, η φόρμα event query, η οποία παράγεται απο τo events-form-get περιέχει την <form> ετικέτα :

<form METHOD="POST" action="events-form">

/events_form/events-form.

/events_form/events-form-get.

To /events_form/events-form-get μπορεί να προσπελασθεί με την χρήση της βασικής ΗΤΤΡ μεθόδου GET, αφού κάθε http: URL μέσα σε ένα ΗTML anchor μπορεί να προσπελασθεί με την μέθοδο HTTP GET όπως περιγράφηκε νωρίτερα.

Εντούτοις το /events-form θα προσπελασθεί με την χρήση της POST μεθόδου όπως καθορίστηκε στην <form> ετικέτα. Αφού το πρόγραμμα μπορεί να αναγνωρίσει ποιά μέθοδος χρησιμοποιείται, μπορεί να δράσει σύμφωνα μ' αυτή.

Αυτή η αίτηση μοιάζει πολύ με την POST, άν εξαιρεθεί το ότι οι τιμές των μεταβλητών της φόρμας στέλνoνται σαν μέρος του URL. Αυτό σημαίνει ότι οι τιμές των μεταβλητών συμπληρώνονται στο URL, ακολουθούμενες απο ένα ερωτηματικό (?), και οι ειδικοί χαρακτήρες παραβλέπονται, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους ειδικούς χαρακτήρες στο URL προκειμένου να εξασφαλιστεί διεισδητικότητα. Γι' αυτό το λόγο ο ΜΙΜΕ τύπος προσδιορίζεται:

Μία απο τις δυνάμεις πίσω απο την ανάπτυξη του Common Gateway Interface ήταν η επιθυμία για ολοκληρωμένες βάσεις δεδομένων μέσα στο Δίκτυο. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις και τα CGI είναι ευρέως διαδεδομένα.

Τα πλεονεκτήματα μιας CGI προσέγγησης είναι :

• Ένας client μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν front end μιας πολλαπλής βάσης δεδομένων 
• Μια βάση δεδομένων μπορεί να επικοινωνήσει με πολλαπλούς clients, καθένας με τα αρχικά χαρακτηριστικά της πλατφόρμας του.
• Αλλάζοντας το query μοντέλο της βάσης δεδομένων δεν απαιτεί αλλαγή όλων των clients στο πεδίο, παρά μόνο την φόρμα δεδομένων η οποία προσπελαύνεται απο τους χρήστες.