6. Δρομολόγηση


Η παραπάνω περιγραφή δείχνει ότι η εφαρμογή του
IP. Το IP υποθέτει ότι ένα σύστημα είναι προσαρτημένο σε κάποιο τοπικό δίκτυο. Υποθέτουμε ότι το σύστημα μπορεί να στείλει datagrams σε ένα οποιοδήποτε άλλο σύστημα του δικτύου του. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν ένα σύστημα πρέπει να στείλει datagram σε σύστημα που ανήκει σε διαφορετικό δίκτυο. Το πρόβλημα αυτό χειρίζονται τα gateways. Το gateway είναι ένα σύστημα που συνδέει ένα δίκτυο με ένα ή περισσότερα άλλα δίκτυα. Τα gateways είναι συνήθως κανονικοί υπολογιστές που έχουν περισσότερα από ένα interfaces δικτύου. Για παράδειγμα, έχουμε μια μηχανή Unix που έχει δυο διαφορετικά Ethernet interfaces. Η μηχανή αυτή είναι έστω συνδεδεμένη με τα δίκτυα 128.6.4 και 128.6.3. Η μηχανή μπορεί να παίξει το ρόλο ενός gateway για τα δυο δίκτυα. Το s/w της μηχανής αυτής πρέπει να φροντίζει ώστε να μπορούν να προωθηθούν datagrams από το ένα δίκτυο στο άλλο. Έτσι, αν μια μηχανή του δικτύου 128.6.4 στείλει ένα datagram στο gateway και το datagram απευθύνεται σε μια μηχανή στο δίκτυο 128.6.3, το gateway θα προωθήσει το datagram στον προορισμό του. Τα μεγάλα κέντρα επικοινωνιών έχουν συχνά gateways, για να συνδέουν έναν αριθμό διαφορετικών δικτύων. Η δρομολόγηση στο IP βασίζεται ολοκληρωτικά στο νούμερο του δικτύου που υπάρχει στη διεύθυνση προορισμού. Κάθε υπολογιστής διαθέτει ένα πίνακα αριθμών των δικτύων. Για κάθε αριθμό δικτύου είναι καταχωρημένο και ένα gateway. Αυτό είναι το gateway που θα χρησιμοποιηθεί ώστε να έχουμε πρόσβαση στο συγκεκριμένο δίκτυο. Όταν ένα computer θέλει να στείλει ένα datagram ελέγχει πρώτα αν η διεύθυνση προορισμού ανήκει σε σύστημα που βρίσκεται στο τοπικό δίκτυο. Αν ναι, το datagram στέλνεται απευθείας. Αλλιώς, το σύστημα περιμένει να βρεί μια καταχώρηση για το δίκτυο στο οποίο βρίσκεται το σύστημα με τη συγκεκριμένη διεύθυνση. Το datagram στέλνεται τότε στο gateway που υπάρχει στην αντίστοιχη καταχώρηση. Ο πίνακας αυτός μπορεί να γίνει αρκετά μεγάλος. Ειδικά τώρα, που το Internet περιέχει τώρα αρκετές εκατοντάδες διαφορετικά δίκτυα. Έτσι, έχουν αναπτυχθεί πολλές στρατηγικές για τη μείωση του μεγέθους του πίνακα δρομολογήσεων. Μια στρατηγική είναι η χρησιμοποίηση default δρόμων. Συχνά, υπάρχει μόνο ένα gateway σε ένα δίκτυο που μπορεί για παράδειγμα να συνδέει ένα τοπικό Ethernet σε ένα ευρύτερο δίκτυο ενός πανεπιστημίου. Στην περίπτωση αυτή, δεν απαιτείται ξεχωριστή καταχώρηση για κάθε δίκτυο στον κόσμο. Δηλώνουμε απλά το gateway αυτό σαν default. Όταν δεν υπάρχει κάποιος καθορισμένος δρόμος για ένα datagram, το datagram στέλενεται στο default gateway. Default gateway μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ακόμα κι όταν υπάρχουν περισσότερα gateways σε ένα δίκτυο. Έχει προβλεφθεί η αποστολή μηνυμάτων από τα gateways, του τύπου δεν είμαι το καλύτερο gateway - χρησιμοποιήστε καλύτερα το τάδε (τα μηνύματα αυτά αποστέλλονται μέσω του ICMP. Βλέπε RFC 792). Τα περισσότερα s/w δικτύων έχουν σχεδιαστεί ώστε να χρησιμοποιούν αυτά τα μηνύματα και να προσθέτουν καταχωρήσεις στους πίνακες δρομολόγησής τους. Ας υποθέσουμε ότι το δίκτυο 128.6.4 έχει δυο gateways, τα 128.6.4.59 και 128.6.4.1. Το 128.6.4.59 οδηγεί σε διάφορα άλλα εσωτερικά δίκτυα του Rutgers. Το 128.6.4.1 οδηγεί στο NSFnet. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε θέσει σαν default gateway το 128.6.4.59 και δεν υπάρχουν άλλες καταχωρήσεις στον πίνακα δρομολογήσεων. Τί θα συμβεί όταν χρειαστεί να στείλουμε ένα datagram στο MIT; Το MIT είναι το δίκτυο 18. Εφόσον δεν υπάρχει καταχώρηση για το δίκτυο 18 το datagram θα στελεί στο default 128.6.4.59. Φυσικά, το gateway αυτό είναι λάθος για την περίπτωση. Έτσι, το datagram θα προωθηθεί στο 128.6.4.1. Θα σταλεί όμως πίσω ένα σφάλμα που θα λέει: για να φτάσεις στο δίκτυο 18, χρησιμοποίησε το 128.6.4.1. Το s/w του δικτύου λοιπόν θα προσθέσει μια καταχώρηση στον πίνακα δρομολογήσεων. Οποιοδήποτε μελλοντικό datagram προς το MIT θα πάει απευθείας στο 128.6.4.1. Οι περισσότεροι ειδικοί στο IP συνιστούν ότι οι μεμονωμένοι υπολογιστές δεν πρέπει να προσπαθούν να κρατούν πληροφορίες για όλο το δίκτυο. Αντί γι αυτό θα πρέπει να ξεκινούν με τα default gateways και να αφήνουν τα gateways να βρίσκουν τους καλύτερους δρόμους, όπως μόλις περιγράφηκε. Βέβαια, δεν έχουμε μιλήσει ακόμα με ποιό τρόπο προσδιορίζονται οι καλύτεροι δρόμοι. Για να γίνει αυτό χρειάζεται κάποιο πρωτόκολλο δρομολόγησης. Το πρωτόκολλο αυτό είναι μια τεχνική ώστε τα gateways να μπορούν να εντοπίζουν το ένα το άλλο και να είναι ενημερωμένα για τον καλύτερο τρόπο που υπάρχει ώστε να προσπελαστεί το καθένα από αυτά. Το RFC 1009 περιέχει μια περίληψη για τον τρόπο σχεδίασης των gateways και των δρομολογήσεων. Το rip.doc(rfc1582 ,1723,1724)είναι όμως μια καλύτερη εισαγωγή στο θέμα. Περιέχει εκπαιδευτικό υλικό και μια λεπτομερή περιγραφή για το περισσότερο κοινά χρησιμοποιούμενο πρωτόκολλο δρομολόγησης. | BACK TO TOPIC | |TABLE OF CONTENTS|